miércoles, noviembre 03, 2004

ETIQUETAR

Hoy he leido en otro blog algo que me ha hecho pensar: "Pienso que sería util que cada persona que estuviera de bajón llevase un distintivo, ¿porque no una pegatina en la frente o una camiseta en la que pusiera "Ezzztoy tizzzzte"? No sé. Algo que delatara que necesita mimitos y que daria lo que fuere por un abrazo,una sonrisa o palabras, quizás, que hicieran que a su corazón levantarse del suelo y seguir el camino de la vida más lleno y sonriente que nunca..." (Espero que no me pidan que pague derechos de autor :P).

Cuantas veces he deseado que la gente se diese cuenta que no estoy bien, que necesito cariño o simplemente hablar... cuantas veces he deseado que sonase el telefono cuando me sentia sola... cuantas veces he deseado que alguien me dijese un simple "¿como estas?".
Con lo reacia que soy yo a pedir nada ni a dar pena para llamar la atencion no estaria mal que nuestro cuerpo diese alguna señal para que el entorno dejase de tratarme como a la mujer invisible.

Pero tambien pienso que, si ese fuese el caso, como sabriamos que la gente que está a nuestro alrededor no lo hace solo por pena o por quedar bien? No se, siempre me rayo un poco con cosas así.

En los ultimos 6 meses me he sentido un poco sola, he visto como algunas personas de dejaban de lado, otras simplemente olvidaban que existo... al final solo puedo contar con 4 o 5 amigas/os, pero al menos se que estos no me abandonaran nunca.
Aunque en general estoy bien, hay dias que me da el bajon y no puedo evitar sentirme un poco sola... y me dan ganas de gritar: EH!!! ESTOY AQUI!!! EXISTO!!! Pero total, para que... ya se sabe que cuando se pasan los peores momentos es cuando descubres quienes son los amigos de verdad.

3 Comentarios:

A las 03 noviembre, 2004 15:16, Anonymous Anónimo dijo...

Meiko espero que ja tinguis la moral una mica més amunt, noia ^^ Jo crec que simplement hiha perosnes que exterioritzen més com es senten i pera xiò se'ls hi nota més... Francament, jo soc tot el contrari; al igual que tu, soc reacia a demanar ajuda quant la necessito :( Cosa que no fa més que perjudicar-me... ara estic en procès de canviar i la meva nina m'hi ajuda molt ^^

Pel que fa a les amigues, soc de les que pensen que més en valen poques però que sàpigues que les tindràs al teu costat quan faci falta :) la resta no són més que coneguts/conegudes...

Inga, que passis un molt bon dia!

Sandra

 
A las 03 noviembre, 2004 16:42, Blogger Meiko dijo...

Gracias Sandra!

Ahora estoy bien. Mas vale tener pocos amigos, pero que valgan la pena.

 
A las 03 noviembre, 2004 17:27, Blogger Moni76 dijo...

Meiko espero que estes bien. Para lo que necesites estoy aqui. Besos

 

Publicar un comentario

<< Inicio